خُبْز (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خُبْز (به ضم خاء و سکون باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای نان است.
اين لفظ يک بار در
قرآن به کار رفته است.
خُبْز به معنی نان است.
به موردی از
خُبْز که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ قالَ الْآخَرُ إِنِّي أَرانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزاً) «و ديگرى گفت من خودم را مى‌بينم كه بالاى سرم نان حمل می‌كنم.»
در دعاى
حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) درباره نان هست:
«اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فى الْخُبْزِ وَ لَا تُفَرِّقْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ فَلَوْ لَا الْخُبْزُ مَا صُمْنَا وَ لَا صَلَّيْنَا وَ لَا أَدَّيْنَا فَرَائِضَ رَبِّنَا.» «خدايا نان ما را
برکت ده، ميان ما و آن جدایى نيانداز، اگر نان نبود
روزه نمی‌گرفتيم،
نماز نمی‌خوانديم،
خدا را ادا نمی‌كرديم.»
اين لفظ يک بار در قرآن به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خبز»، ج۲، ص۲۲۱.
