خَوَل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَوَل: (ثُمَّ اِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً)«خول» (بر وزن فرس) به معنای عطيّه است. در
قاموس و
اقرب مي‌گويد:
خَوَل هر عطيّه‌اى است كه خدا از نعمت‌ها و غلامان و كنيزان و غير به تو داده است.
(وَ إِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ) (هنگامى كه به
انسان زيانى رسد،
پروردگار خود را مى‌خواند در حالى‌كه به سوى او باز مى‌گردد؛ امّا هنگامى كه نعمتى از جانب خويش به او عطا كند، آنچه را بخاطر آن قبلًا
خدا را مى‌خواند از ياد مى‌برد و براى خداوند همتايانى قرار مى‌دهد تا مردم را از راه او گمراه سازد؛ بگو: «چند روزى از
کفر و ناسپاسى خود بهره‌گير كه به يقين از دوزخيانى!»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
خوله ماضى است از باب تفعيل و از ماده
خول ،
تخويل - به طورى‌كه در مجمع البيان گفته- به معناى عطيه‌اى بزرگ به عنوان بخشش و كرامت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «خَوَل»، ص۲۱۶.
