خَبیر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَبِير (به فتح خاء و کسر باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
دانا و از
اسماء حسنی است.
این لفظ چهل و پنج بار در
قرآن کریم آمده است.
خَبِير به معنای دانا و از اسماء حسنى است.
به مواردی از
خَبِير که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ) (
خداوند از آن‌چه انجام مى‌دهيد، آگاه است.)
(وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ) (او است كه بر بندگان خود، تسلّط كامل دارد و او است حكيمِ آگاه.)
در
المیزان فرموده: خبير از خبره مأخوذ است و آن به معنى
علم به جزئيّات است و آن اخصّ از
علیم است.
(وَ لا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ) (و هيچ كس مانند خداوند آگاه از همه چيز، تو را از
حقایق باخبر نمى‌سازد.)
فاعل
«يُنَبِّئُكَ» محذوف است و «مِثْلُ خَبِيرٍ» جاى آن‌را گرفته است و شايد فاعل آن «احدى باشد يعنى: احدى به تو مثل مخبر دانا خبر نمی‌دهد. در الميزان تقدير آن‌را چنين گفته: خبر نمی‌دهد تو را از حقيقت امر مخبرى مثل مخبر دانا.
این لفظ چهل و پنج بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خبیر»، ج۲، ص۲۲۰-۲۲۱.
