حِلّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِلّ (به کسر حاء و تشدید لام)، از
واژگان قرآن کریم به معنای
حلال و رفع ممنوعیت است.
حِلّ به معنی حلال،
استعاره از باز کردن گره (معنی اصلی) است. مثل:
(هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ) (اين حلال است و آن حرام)
پس حلال آن است که از ممنوعیّت باز شده است.
(وَاِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا...) منظور از «حَلَلْتُمْ» خروج از
احرام است یعنی: «چون از احرام خارج شدید پس صید کنید، دیگر شکار بر شما حرام نیست.»
(وَاَحَلَ اللَّهُ الْبَیْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبا...) (در حالى كه
خدا بيع را حلال كرده، و
ربا را حرام.)
احلال به معنی حلال کردن و رفع ممنوعیّت است.
(وَحَلائِلُ اَبْنائِکُمُ الَّذِینَ مِنْ اَصْلابِکُمْ...) (و همچنين همسرهاى پسرانتان كه از نسل شما هستند...)
منظور از حلیله‌ها، زنان پسران صلبی است که بر شخص حرامند.
(قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ اَیْمانِکُمْ...) تحلّه و تحلیل هر دو مصدرند،
یعنی: «خدا باز کردن سوگندها را برای شما معیّن کرده است.» گویند مراد از آن کفّاره قسم است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حل»، ج۲، ص۱۶۶-۱۶۷.
