حِراء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِراء (به کسر حاء) یا
جَبَلُ النُّور از
مفردات نهج البلاغه به معنای کوه معروف
مکه مکرّمه است. نخستین بار آیات وحی در این مکان نازل گردید و غار حرا، محل
عبادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) در همین کوه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره‌ی نسبت و موقعیت خود با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) از این واژه استفاده نموده است.
حِراء به معنای کوه معروف مکه مکرّمه آمده است.
نخستین بار آیات وحی در این مکان نازل گردید و غار حرا، محل عبادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) در همین کوه است.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص نسبت و موقعیت خودش با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرموده است:
«وَ لَقَدْ کَانَ یُجَاوِرُ فِی کُلِّ سَنَة بِحِرَاءَ، فَاَرَاهُ وَ لاَ یَرَاهُ غَیْرِی، وَ لَمْ یَجْمَعْ بَیْتٌ وَاحِدٌ یَوْمَئِذ فِی الاسْلاَمِ غَیْرَ رَسُولِ اللهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) وَ خَدِیجَةَ وَاَنَا ثَالِثُهُمَا اَرَی نُورَ الْوَحْیِ وَ الرِّسَالَةِ، وَ اَشُمُّ رِیحَ النُّبُوَّةِ»؛
«من از اوّل در تبع آن حضرت بودم مانند
بچّه شتر که در پی مادرش باشد، او هر روز فصلی از
اخلاق خویش را بمن انتقال می‌داد و امر می‌کرد که از وی تاسّی کنیم هر سال در کوه حراء (برای عبادت) مجاور می‌شد، من او را می‌دیدم، دیگری نمی‌دید آنروز فقط یک خانه در
اسلام بود و در آن فقط رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و
خدیجه بود، سومّی من بودم،
نور وحی و
رسالت را می‌دیدم و بوی
نبوّت را استشمام می‌کردم».
این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حرآء»، ص۲۶۸.
