حُسْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

حُسن (به ضم حاء) از مفردات نهج البلاغه به معنای نیکوئی، زیبائی، خوبی است. اعم از آن‌که زیبائی صورت و قیافه و‌ اندام باشد و یا خوبی عمل و انسان است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در حکمت ۴۱۳ از این واژه استفاده نموده است.

---

حُسن (بر وزن قفل) نیکوئی، زیبائی، خوبی، اعم از آنکه زیبائی صورت و قیافه و‌ اندام باشد و یا خوبی عمل و انسان و غیره.
«احسان» نیکی کردن خواه به طریق احسان و انفاق باشد یا خوب عمل کردن.
«حسن» بر وزن شرف، وصف است به معنی زیبا و نیکو.

---

موردی که در نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - أَحْسَنَ - حکمت ۴۱۳ (ارتباط با خدا)

امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با ارتباط بنده با خدا فرموده:
«وَ مَنْ أَحْسَنَ فيما بَيْنَهُ و بَيْنَ اللهِ كَفاهُ اللهُ ما بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النّاسِ.»
«و آن كس كه ميان خود و خدايش را نيكو گرداند خداوند رابطه بين او و مردم را نيكو خواهد كرد».

---