حَنْذ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَنْذ (به فتح حاء و سکون نون)، از
واژگان قرآن کریم به معنای برپا کردن است.
حَنْذ به معنی بریان کردن است.
(قالَ سَلامٌ فَما لَبِثَ اَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ) «گفت سلام بر شما و درنگ نکرد که گوساله بریان پیش آورد.»
راغب گوید: آن بریانی است که میان دو سنگ بریان کنند.
طبرسی آن را مطلق بریان
و از زجّاج بریان به وسیله سنگ تفته نقل کرده است.
در آیه دیگر چنین آمده:
(فَراغَ اِلی اَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ) (سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه و بريان شده‌اى را براى آنها آورد.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حنذ»، ج۲، ص۱۸۷.
