حَمِیَّة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَمِیَّة (به فتح حاء، کسر میم، تشدید و فتح یاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای خودداری و امتناع غیرت است که از غضب سرچشمه مى‌گيرد.
حَمِیَّة اگر براى حق باشد پسنديده و اگر براى باطل باشد مذموم است.
نه بار از این مادّه در
نهج‌البلاغه به كار رفته است.
حَمِیَّة به معنای خودداری و امتناع غیرت است، که از غضب سرچشمه مى‌گيرد.
حَمِیَّة اگر براى حق باشد پسنديده و اگر براى باطل باشد مذموم است.
مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در تحريض به
جهاد فرمود:
«مَا تَنْتَظِرُونَ بِنَصْرِكُمْ رَبَّكُمْ؟ أَمَا دِينٌ يَجْمَعُكُمْ، وَ لاَ حَمِيَّةَ تُحْمِشُكُمْ.» «در يارى
پروردگارتان منتظر چه هستيد؟ آيا
دین نداريد كه شما را گِرد آورد؟ و يا غيرتى كه شما را به
خشم وادارد؟.»
حضرت درباره
شیطان فرموده است:
«اعْتَرَتْهُمُ الحَمِيَّةُ، وَ غَلَبَتْ عَلَيْهِمُ الشِّقْوَةُ» «
حمیّت او را دریافت و شقاوت بر او غلبه کرد.»
نه مورد از این ماده در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حمیة»، ج۱، ص۳۰۸.
