حَلّ (مفردات‌قرآن)

حَلّ (به فتح حاء و تشدید لام) از واژگان قرآن کریم به معنای باز کردن است.

حَلّ به معنی باز کردن است.

به مواردی از حَلّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَاحْلُلْ‌ عُقْدَةً مِنْ لِسانِی‌.)
«گره از زبان من باز کن.»

حلول که به معنی نزول است اصل آن باز کردن بار وقت نزول است سپس در مجرّد نزول به کار رفته است.

(وَمَنْ‌ یَحْلِلْ‌ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوی‌.)
«هر که غضب من بر او نازل شود حقّا که سقوط کرده است.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۶۶.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۱.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۵۳.
۴.	↑ جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۴، ص۱۶۷۲.
۵.	↑ طه/سوره۲۰، آیه۲۷.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۱۵۸.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۱۰۶.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۱.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۵.
۱۰.	↑ طه/سوره۲۰، آیه۸۱.
۱۱.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۶۱.
۱۲.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۸۷.
۱۳.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۵۵.
۱۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۸.