• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَشْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: حَشْم (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))


حَشْم (به فتح حاء و سکون شین) از مفردات نهج‌البلاغه، به معنای خجل شدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با آثار سوء غضب درآوردن دیگران از این واژه استفاده نموده است.


حَشْم
[۱] قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، ج۱، ص۲۸۰.    
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۶، ص۴۱.    
به معنای خجل شدن است.
احتشام: به غضب درآوردن و خجل کردن را گویند «احشمه: اغضبه، اخجله».
[۳] شرتونی، سعید، أقرب الموارد، ج، ص۶۵۵.    


موردی که در نهج‌البلاغه به کار رفته، به شرح ذیل است:

۲.۱ - احْتَشَمَ - حکمت ۴۷۰ (درباره غضب)

امام علی (علیه‌السّلام) به آثار سوء حَشم اشاره کرده و می‌فرماید:
«إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ»
[۴] سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۹۴، حکمت ۴۷۰.    
[۵] عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج، ص۲۶۶، حکمت ۴۸۰.    
[۶] صبحی صالح، نهج البلاغه، ج، ص۵۵۹، حکمت ۴۸۰.    

«وقتی که مؤمن برادر خودش را به غضب آورد یا خجل کرد، از او جدا شده است یعنی این کار سبب عداوت و جدائی است».
[۷] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۵۵، خطبه ۴۸۰.    
[۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۹۲.    
(شرح‌های حکمت:
[۹] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۶۸.    
[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۵، ص۷۳۳.    
[۱۱] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۵۴۶.    
[۱۲] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۵۱.    
)
از این ماده فقط یک مورد در نهج‌ البلاغه آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، ج۱، ص۲۸۰.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۶، ص۴۱.    
۳. ↑ شرتونی، سعید، أقرب الموارد، ج، ص۶۵۵.    
۴. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۹۴، حکمت ۴۷۰.    
۵. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج، ص۲۶۶، حکمت ۴۸۰.    
۶. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ج، ص۵۵۹، حکمت ۴۸۰.    
۷. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۵۵، خطبه ۴۸۰.    
۸. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۹۲.    
۹. ↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۶۸.    
۱۰. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۵، ص۷۳۳.    
۱۱. ↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۵۴۶.    
۱۲. ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۵۱.    


قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، برگرفته از مقاله «حشم»، ج۱، ص۲۸۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان حکمت 470 نهج البلاغه
جعبه ابزار