حَریٰ (مفردات‌قرآن)

حَریٰ (به فتح حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای طلب شیء و قصد آن است.

حَریٰ به معنی طلب شیء و قصد آن است.
در اقرب الموارد هست: «تَحَرَّى الاَمْرَر: قصدهُ و منهُ فی القرآن‌:

به موردی از حَرى که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(فَمَنْ اَسْلَمَ فَاُولئِکَ‌ تَحَرَّوْا رَشَداً)
«پس هر که اسلام آورد آن‌ها قصد نجات کرده‌اند.»

در مجمع البیان گوید: اصل تحرّی به معنی طلب شی‌ء و قصد آن است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۲۶.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۲۳۰.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۹۸.
۴.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۶۳۵.
۵.	↑ جن/سوره۷۲، آیه۱۴.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۷۰.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۴۵.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۸۳.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۵۹.