حَرَض (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَرَض (به فتح حاء و راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بی‌فایده،
فاسد و مشرف به هلاک است.
حَرَض به معنی بی‌فایده است.
صحاح آن را فاسد گفته است:
«رَجُلٌ حَرَضٌ‌ای فاسد مریض فی ثیابه» از ابو عمرو نقل کرده: حرض آن کسی است که اندوه یا عشق او را ذوب و فانی کرده است.
تحریض به معنی برانگیختن و ترغیب است.
راغب گوید: گویا آن در اصل از بین بردن حرض است.
در
اقرب الموارد گوید:
«حَرَّضَ فلاناً: اَزَالَ عَنْهُ الحَرَضَ»
به مواردی از
حَرَض که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(تَاللَّهِ تَفْتَؤُا تَذْکُرُ یُوسُفَ حَتَّی تَکُونَ حَرَضاً اَوْ تَکُونَ مِنَ الْهالِکِینَ) «به
خدا آن قدر
یوسف (علیه‌السلام) را یاد می‌کنی تا از کار افتاده شوی یا بمیری.»
(یا اَیُّهَا النَّبِیُ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَی الْقِتالِ) «ای پیغمبر!
مؤمنان را بر
جهاد ترغیب کن.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حرض»، ج۲، ص۱۲۰.
