حَجْز (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَجْز (به فتح حاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای
منع و
دفع است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با ثمره‌ی
عبرت گرفتن یا
امتحان امت اسلامی از این واژه استفاده نموده است.
حَجْز (به فتح حاء) به معنای منع و دفع، آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
حَجزَه حَجزا: مَنعه وَ كَفَّه وَ دَفعه.»
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) پس از بیعت با او در ضمن کلامی فرمود:
«انَّ من صَرَّحَت لَهُ العِبَرُ عَمّا بَینَ یَدَیهِ مِنَ المَثُلاتِ، حَجَزَتهُ التَّقوی عَن تَقَحُّمِ الشُّبُهاتِ.» «کسی که به کیفرهایی که بر سر پیشینیان آمده است با دیده عبرت بنگرد، پرهیزگاری، او را از فرو افتادن در شبهات باز دارد.»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حجز»، ص۲۵۲.
