حَتَّیٰ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَتَّیٰ (به فتح جیم و تاء مشدد) از
واژگان قرآن کریم حروف جر است.
اگر بر
فعل مضارع وارد شود آن را منصوب می‌کند.
گاهی نیز مثل «الی» دلالت بر انتها و غایت می‌کند.
حَتَّیٰ از حروف جرّ است.
به مواردی از
حَتَّى که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(لَیَسْجُنُنَّهُ حَتَّی حِینٍ) «تصميم گرفتند او را تا مدّتى زندانى كنند.»
حتی، گاهی مثل «الی» دلالت بر انتها و غایت می‌کند.
(وَ لَکُمْ فِی الْاَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ اِلی حِینٍ) (و براى شما در زمين، تا زمان معيّنى محل اقامت و وسيله بهره‌بردارى خواهد بود.)
(و آن‌چنان بى‌قرار شدند كه
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و افرادى كه با او
ایمان آورده بودند گفتند: «پس يارى
خدا كى خواهد آمد؟!»)
چون بر فعل مضارع داخل شود آن فعل منصوب گردد.
گاهی مابعد آن داخل در حکم ماقبل است مثل:
«اکلت السّمکة حتّی راسها» راغب گوید: اگر مابعدش منصوب باشد آن به معنی
«الی ان» است و اگر مرفوع شود به معنای «کی».
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حتی»، ج۲، ص۱۰۳.
