• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسین دودی اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حسین دودی اصفهانی، شاعر درویش مسلک و رند بی‌پروا در اواخر دوره قاجاریه در اصفهان می‌باشد.



حسین دودی، شاعر درویش مسلک و رند بی‌پروا در اواخر دوره قاجاریه است. طبعش به هزل و مطایبه مایل بوده و او را با شیخ محمّدتقی آقانجفی مجتهد شوخ طبع و صاحب نفوذ اصفهان ماجراها بوده که در لوح سینه بسیاری از مردم اصفهان تا امروز حفظ شده و نقل محافل و مجالس بوده است.
در شعر طبعی روان داشته و به شغل تریاک مالی و تریاک‌فروشی امرار معاش می‌کرده است. اشعاری که از او به جا مانده بسیار‌ اندک است که آن هم سینه به سینه تا به امروز رسیده و به یادگار مانده است.
سال وفاتش معلوم نیست ولی قطعاً بعد از سال ۱۳۲۸ق بوده و جسدش در قبرستان آب‌بخشان اصفهان دفن شد. بعد از آنکه فلکه پهلوی و خیابان چهارباغ پایین را احداث می‌کردند این قبرستان خراب شده و قبر او هم از بین رفت.
این شعر از اوست:
جامه نو بدهم من به مِی کهنه گرو ••••• که مرا آن می‌کهنه به از این جامه نو
بر گنهکاری من عیب مگیر‌ ای زاهد ••••• کِشته ما و تو معلوم شود وقت درو
[۱] جناب، میرسیدعلی، الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص۲۰۰-۱۹۸.
[۲] نوربخش، حسین، اصفهانی‌های شوخ طبع و حاضر جواب، ص۱۳۱-۱۳۲.
[۳] میرعظیمی‌، نعمت‌الله‌، اصفهان زادگاه جمال و کمال، ص۵۶۰-۵۵۶.
[۴] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای استان اصفهان (ویرایش دوّم)، ص۲۷۸.



۱. جناب، میرسیدعلی، الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص۲۰۰-۱۹۸.
۲. نوربخش، حسین، اصفهانی‌های شوخ طبع و حاضر جواب، ص۱۳۱-۱۳۲.
۳. میرعظیمی‌، نعمت‌الله‌، اصفهان زادگاه جمال و کمال، ص۵۶۰-۵۵۶.
۴. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای استان اصفهان (ویرایش دوّم)، ص۲۷۸.



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۷۹۴-۷۹۵.    




جعبه ابزار