وی به همراه دایی پدرش برای جهاد در راه خدا به نواحی سرحدی هند رفت و به جنگ و جهاد با کافران پرداخت. در جنگی که در ۱۲۴۵ ق در «مهیار» نزدیک «مروان» روی داد به سختی مجروج شد و در عنفوان جوانی،هنگامی که هنوز به بیست سالگی نرسیده بود بر اثر زخم‌هایی که در جنگ برداشت، به فوز شهادت نایل آمد.
[۱]حسيني، عبد الحي بن فخر الدين، نزهه الخواطر و بهجه المسامع و النواظر، ج۷، ص۱۳۲.
