• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حبس ساحر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حبس ساحر از مباحث فقهی و حقوقی مربوط به حقوق زندانی و درباره حکم زندانی‌کردن ساحر است. مسلمانان در مورد حرمت سحر و کافر بودن ساحر اتفاق نظر دارند.


مسلمانان اتفاق دارند بر این که سحر حرام است
[۱] ر. ک:طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۵، ص۳۳۰، مسالۀ ۱۶.    
[۲] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۷، ص۷۲.    
[۳] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۷، ص۲۶۰.    
[۴] حلبی، ابوالصلاح، الکافی فی الفقه، ص۴۰۳.    
[۵] ابن براج اندلسی، عبدالعزیز، المهذّب، ج۲، ص۵۵۲.    
[۶] طوسی، علی بن حمزه، الوسیله، ص۴۲۵.    
[۷] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۴، ص۱۸۲.    
[۸] علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۳، ص۵۴۸.    
[۹] شهید ثانی، زین‌الدین، مسالک الافهام، ج۱۴، ص۴۵۴.    
[۱۰] شهید ثانی، زین‌الدین، مسالک الافهام، ج۱۵، ص۷۵.    
[۱۱] فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۲، ص۲۶۰.    
[۱۲] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۴۴۲.    
[۱۳] خمینی، سید روح‌الله، تحریر الوسیله، ج۲، ص۴۸۵.    
[۱۴] خویی، سید ابوالقاسم، مبانی تکملة المنهاج، ج۱، ص۲۶۶.    
[۱۵] نوری طبرسی، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۸، ص۱۹۲، ح۴.    
[۱۶] خویی، سید ابوالقاسم، مصباح الفقاهه، ج۱، ص۴۴۵.    
[۱۷] طبسی، محمدرضا، ذخیرة الصالحین، ج۵، ص۹۲.
[۱۸] طبسی، محمدرضا، ذخیرة الصالحین، ج۸، ص۵۱.
[۱۹] ابن ابی‌شیبه، ابوبکر، مصنّف ابن ابی‌شیبه، ج۵، ص۵۶۱.    
[۲۰] ابن جلاب بصری، عبیدالله بن حسین، التفریع، ج۲، ص۲۳۳.
[۲۱] ابن حزم اندلسی، علی بن احمد، المحلّی، ج۱، ص۳۹۴.    
[۲۲] ابن رشد، محمد بن احمد، بدایة المجتهد، ج۲، ص۳۷۶.    
[۲۳] جزیری، عبدالرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۵، ص۴۰۳.    
و هر کس آن را حلال بداند کافر و قتل او واجب است؛ زیرا مفسد فی الارض است- چنان که شهید ثانی بدان تصریح کرده- و کسی فتوای به حبس در مورد سحر نداده است. آری، روایتی در کتاب مصنّف عبدالرزاق آمده:
«ساحری را نزد پیامبر آوردند فرمود: زندانش کنید که اگر مسحور مرد، وی را بکشید.»
[۲۴] صنعانی، عبدالرزاق، مصنّف عبدالرزاق، ج۱۰، ص۱۸۴، ح۱۸۷۵۴.    

ولی روایت از نظر سند و دلالت قاصر است، بلکه حتی اگر گفته شود: سندش هم صحیح است، اصحاب به این روایت عمل نکرده‌اند.

۱. علّامه حلّی: یادگیری سحر، شعبده، کهانت و قیافه و یاد دادن آن‌ها و گرفتن پول در مقابل آن‌ها حرام است … و کاهن کسی است که دوست جنی دارد و اخبار را برایش می‌آورد. کاهن اگر توبه نکند کشته می‌شود.
[۲۵] علامه حلی، حسن بن یوسف، تحریر الاحکام، ج۲، ص۲۶۰.    
[۲۶] نک:علامه حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب، ج۲، ص۱۰۱۴.    
[۲۷] شهید ثانی، زین‌الدین، روضة البهیّه، ج۳، ص۲۱۵.    

۲. شیخ ابراهیم قطیفی: یاد دادن و یادگرفتن و کاربرد آن در شرع ما حرام است.
[۲۸] تطیفی، ابراهیم بن سلیمان، ایضاح النافع، ج۵، ص۹۷.

۳. سیّد علی طباطبائی: اصل در تحریم آن پس از اجماع- که در عبارات عده‌ای از اصحاب بدان تصریح شده است- روایات صریح مستفیض است.
[۲۹] طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل، ج۸، ص۱۶۷.    


۱. ابن قدامه: امّا کاهن کسی است که با جن ارتباط دارد، برایش خبر می‌آورد و عرّاف کسی است که حدس و گمان می‌زند. احمد بنابر نقل حنبل گفته است: نظر من دربارۀ عرّاف، کاهن و ساحر این است که از او خواسته می‌شود از این کارها توبه کند. اگر از او پرسیده شود: آیا کشته می‌شود؟ گوید: نه، زندانی می‌شود شاید توبه کند. گفته است:
عرافه نزدیک به سحر است و ساحر خبیث‌تر از کاهن است؛ زیرا سحر شعبه‌ای از کفر است؛ و گفته است: حکم ساحر و کاهن قتل است یا حبس، تا توبه کنند برای این که آن دو، کار خود را می‌پوشانند و در حدیث عمر آمده است: هر ساحر و کاهنی را بکشید که ربطی به اسلام ندارند.
[۳۰] مقدسی، ابن قدامه، المغنی، ج۹، ص۳۲.    

۲. جزیری: حنبلیان: حکم کاهن مثل ساحر است پس کشته می‌شود؛ چون عمر گفته است. امّا قتل ساحر واجب است و از او خواسته نمی‌شود توبه کند البته وقتی که مسلّم شود وی سحر را برای تلاش در فساد زمین به کار می‌برد و به مجرد عمل سحر کشته نمی‌شود؛ البته در صورتی که عقیده‌اش کفرآمیز نباشد.
[۳۱] جزیری، عبدالرحممن، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۵، ص۴۶۲.    


۱. ↑ ر. ک:طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۵، ص۳۳۰، مسالۀ ۱۶.    
۲. ↑ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۷، ص۷۲.    
۳. ↑ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۷، ص۲۶۰.    
۴. ↑ حلبی، ابوالصلاح، الکافی فی الفقه، ص۴۰۳.    
۵. ↑ ابن براج اندلسی، عبدالعزیز، المهذّب، ج۲، ص۵۵۲.    
۶. ↑ طوسی، علی بن حمزه، الوسیله، ص۴۲۵.    
۷. ↑ محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۴، ص۱۸۲.    
۸. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۳، ص۵۴۸.    
۹. ↑ شهید ثانی، زین‌الدین، مسالک الافهام، ج۱۴، ص۴۵۴.    
۱۰. ↑ شهید ثانی، زین‌الدین، مسالک الافهام، ج۱۵، ص۷۵.    
۱۱. ↑ فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۲، ص۲۶۰.    
۱۲. ↑ نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۴۴۲.    
۱۳. ↑ خمینی، سید روح‌الله، تحریر الوسیله، ج۲، ص۴۸۵.    
۱۴. ↑ خویی، سید ابوالقاسم، مبانی تکملة المنهاج، ج۱، ص۲۶۶.    
۱۵. ↑ نوری طبرسی، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۸، ص۱۹۲، ح۴.    
۱۶. ↑ خویی، سید ابوالقاسم، مصباح الفقاهه، ج۱، ص۴۴۵.    
۱۷. ↑ طبسی، محمدرضا، ذخیرة الصالحین، ج۵، ص۹۲.
۱۸. ↑ طبسی، محمدرضا، ذخیرة الصالحین، ج۸، ص۵۱.
۱۹. ↑ ابن ابی‌شیبه، ابوبکر، مصنّف ابن ابی‌شیبه، ج۵، ص۵۶۱.    
۲۰. ↑ ابن جلاب بصری، عبیدالله بن حسین، التفریع، ج۲، ص۲۳۳.
۲۱. ↑ ابن حزم اندلسی، علی بن احمد، المحلّی، ج۱، ص۳۹۴.    
۲۲. ↑ ابن رشد، محمد بن احمد، بدایة المجتهد، ج۲، ص۳۷۶.    
۲۳. ↑ جزیری، عبدالرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۵، ص۴۰۳.    
۲۴. ↑ صنعانی، عبدالرزاق، مصنّف عبدالرزاق، ج۱۰، ص۱۸۴، ح۱۸۷۵۴.    
۲۵. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، تحریر الاحکام، ج۲، ص۲۶۰.    
۲۶. ↑ نک:علامه حلی، حسن بن یوسف، منتهی المطلب، ج۲، ص۱۰۱۴.    
۲۷. ↑ شهید ثانی، زین‌الدین، روضة البهیّه، ج۳، ص۲۱۵.    
۲۸. ↑ تطیفی، ابراهیم بن سلیمان، ایضاح النافع، ج۵، ص۹۷.
۲۹. ↑ طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل، ج۸، ص۱۶۷.    
۳۰. ↑ مقدسی، ابن قدامه، المغنی، ج۹، ص۳۲.    
۳۱. ↑ جزیری، عبدالرحممن، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۵، ص۴۶۲.    


• طبسی، نجم‌الدین، حقوق زندانی و موارد زندان در اسلام، ص۱۹۲-۱۹۵.


رده‌های این صفحه : حقوق جزای اسلامی | حقوق زندانی | حقوق کیفری | زندان | فقه القضاء | مباحث حقوقی | مباحث فقهی
جعبه ابزار