جِنّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جِنّ (به کسر جیم) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای موجودی غیر مادّی (نیمه مادّی) با شعور و اراده دارای
تکلیف است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
حضرت سلیمان (علیه‌السلام) و صفات
خدا و اهداف
رسالت از این واژه استفاده نموده است.
این واژه دو بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
جِنّ (به کسر جیم) به معنای موجودی غیر مادّی (نیمه مادّی) با شعور و اراده و دارای تکلیف، آمده است.
این موجود در روز
قیامت همانند انسان برانگیخته خواهد شد.
همچنین مانند انسان، دارای افراد
مؤمن و
مشرک،
مطیع و
عاصی و... است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با حضرت سلیمان (علیه‌السلام) فرموده است:
«الَّذي سُخِّرَ لَهُ مُلْكُ الْجِنِّ وَ الاِْنْسِ، مَعَ النُّبُوَّهِ وَ عَظيمِ الزُّلْفَةِ.» «خداوند حكومت بر جنّ و انس را همراه نبوّت و مقام بلند قرب و منزلت الهى به او اعطا كرد.»
امام (علیه‌السلام) در خصوص صفات خدا و اهداف رسالت نیز فرموده‌ا‌ند:
«وَ هُوَ الَّذي أَسْكَنَ الدُّنْيا خَلْقَهُ، وَ بَعَثَ إِلَى الْجِنِّ وَ الاِْنْسِ رُسُلَهُ.» «او پروردگارى است كه آفريدگانش را در دنيا جا داده، و پيامبرانش را به سوى جنّ و انس فرستاده است.»
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جنّ»، ص۲۳۴.
