امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه ۲۸ در خصوص خودستایی و تزکیه نفس می‌نویسد: «وَ لَوْ لا ما نَهَى اللهُ عَنْهُ مِنْ تَزْكِيَةِ الْمَرْءِ نَفْسَهُ، لَذَكَرَ ذاكِرٌ فَضائِلَ جَمَّةً، تَعْرِفُها قُلوبُ الْمُؤْمِنينَ، وَ لا تَمُجُّها آذانُ السّامِعينَ.»
«اگر نه این بود که خداوند از خودستایی نهی کرده، گوینده، فضائل فراوانی را بر می‌شمرد که دل‌های آگاه مؤمنان با آن آشناست، و گوش‌های شنوندگان از شنیدنش ابا ندارد.»
