جَلَّاها (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَلَّاها: (وَ النَّهارِ اِذا جَلَّاها) «جَلَّاها» از مادّه
«تجلیة» به معنای اظهار و ابراز است.
در این که ضمیر در «جَلَّاها» به چه چیز باز می‌گردد؟ در میان مفسران گفتگو است: بسیاری آن را به
«زمین» یا
«دنیا» بر می‌گردانند، درست است که در آیات گذشته سخنی از «
زمین» در میان نبوده، ولی از قرینه مقام روشن می‌شود.
بعضی نیز معتقدند که به
«خورشید» بر می‌گردد؛ یعنی قسم به «روز» هنگامی که «
خورشید» را ظاهر می‌کند، درست است که در حقیقت، خورشید روز را ظاهر می‌کند، ولی به طور مجازی می‌توان گفت: روز، خورشید را آشکار کرد، اما تفسیر اول مناسب‌تر به نظر می‌رسد.
(وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا) (و به روز هنگامى كه خورشيد را آشكار سازد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه جلی از مصدر تجلیه است، که به معنای اظهار و بر ملا کردن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «جَلَّاها»، ص۱۶۵.
