جعفر بن محمد موصلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جعفر بن محمد موصلی (
۲۴۰-
۳۲۳ق)
فقیه شافعی مذهب،
نحوی،
شاعر،
متکلم،
لغوی،
محدث و منجم در
قرن سوم و چهارم هجری قمری بود. وی ابتدا در
موصل سکونت داشت ولی به خاطر
حسادت و توطئه برخی به
بغداد هجرت کرد.
ابوالقاسم جعفر بن محمد بن حمدان موصلی در سال ۲۴۰ هجری به دنیا آمد و در موصل به فراگیری علوم پرداخت. او در علومی چون
فقه،
نحو،
شعر،
کلام،
لغت،
حدیث و
نجوم مهارت یافت و به درجات عالیه‌ای رسید؛
به طوری که برخی علمای موصل بر وجاهت و منزلت او نزد خلفا و وزرا حسادت می‌ورزیدند؛ ازاین رو برضد او سخن می‌گفتند تا اینکه او را ناچار به ترک موصل کردند. ابوالقاسم رهسپار بغداد شد و در آنجا سکنی گزید.
با اشعار خود
معتضد عباسی و وزیرش
قاسم بن عبیداللّه را ستایش می‌کرد و با علمای وقت همچون
مبرّد و
ثعلب در بغداد دوستی و با
ابوالعباس نامی و
بحتری مکاتبه داشت؛
ازاین رو پس از اینکه در سال ۳۲۳ هجری از دنیا رفت بحتری در سوگ او شعر سرود.
موصلی آثاری چون:
- الباهر فی الاختیار من اشعارالمحدثین و بعض القدماء والسرقات،
- فقه مذهب شافعی،
- الشعر والشعراء،
- السرقات و محاسن اشعارالمحدثین داشته است. (دیگر منابع: ).
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «جعفر موصلی»، ج۲، ص۱۵۹.
