ثَرَیٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَریٰ (بر وزن چرا) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای
خاک یا خاک مرطوب است.
حضرت علی (علیه‌السلام) نسبت به شخصی که
دنیا را
مذمت می‌نمود از این واژه استفاده نموده است.
ثَرَیٰ (بر وزن چرا)
به معنای خاک یا خاک مرطوب آمده است. چنان‌که ارباب لغت، آن‌را به «خاک مرطوب» معنی کرده‌اند.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) هنگامی که شنیدند کسی دنیا را مذمت می‌کند، فرمود:
«أَيُّهَا الذَّامُّ للدُّنْيَا ... مَتی غَرَّتْکَ؟ اَبِمَصَارِعِ آبَائِکَ مِنَ الْبِلَی، اَمْ بِمَضاجِعِ اُمَّهَاتِکَ تَحْتَ الثَّری»؛
«ای مذمت کننده دنیا، دنیا تو را کی فریفته است، آیا با مکان‌های افتادن پدرانت از فنا تو را فریفته است و یا با خوابگاه‌های مادرانت در زیر خاک».
این واژه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثری»، ص۱۸۴.
