ثَبَطَهُم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَبَّطَهُمْ: (فَثَبَّطَهُمْ وَ قیلَ اقْعُدُوا) «ثَبَّطَهُمْ» از مادّه
«تَثْبیط» به معنای توقیف و جلوگیری از انجام کار است.
(وَ لَوْ أَرَادُواْ الْخُرُوجَ لأَعَدُّواْ لَهُ عُدَّةً وَ لَكِن كَرِهَ اللّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَ قِيلَ اقْعُدُواْ مَعَ الْقَاعِدِينَ)(اگر آنها راست مى‌گفتند، و مى‌خواستند كه به سوى ميدان
جهاد خارج شوند، وسيله‌اى براى آن فراهم مى‌ساختند؛ ولى
خدا از حركت آنها ناخشنود بود؛ از اين رو توفيقش را از آنان سلب كرد؛ و آنها را از جهاد بازداشت؛ و به آنان گفته شد: «با افراد ناتوان (كودكان و پيران و بيماران) بنشينيد!»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اگر اين تخلف
منافقین را در جمله
فثبطهم به خود نسبت داد، با واسطه بوده و بدين منظور بوده كه با معناى
پاداش و امتنان بر
مؤمنان منطبق گردد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ثَبَّطَهُمْ»، ص۱۵۳.
