تُورُون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُورُون: (النَّارَ الَّتی تُورُونَ) «تُورُون» از مادّه «
وری»
(بر وزن نفی) به معنای «مستور ساختن» است، و به آتشی که در وسائل آتش‌افروزی نهفته است و آن را از طریق جرقه زدن بیرون می‌آورند، «وری» و «
ایراء» می‌گویند.
(أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ) (اگر مى‌خواستيم، اين آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‌داديم؛ پس چرا
شُکر نمى‌كنيد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در
مجمع البیان مى‌گويد: كلمه تورون در اصل تورءون بوده، و تورءون مضارع از
باب افعال ايراء است، و ايراء به معناى روشن كردن آتش و اظهار آن است، گفته مى‌شود: أورى- يورى و نيز وقتى مى‌گويند: فلان قدح فاورى، معنايش اين است كه فلانى كبريت زد و آتش را بر افروخت و ظاهر ساخت، و اگر كبريت بزند ولى آتش نگيرد مى‌گويند: قدح فاكبى. نيز صاحب مجمع البيان گفته كلمه
مقوين (كه در اصل مقوئين بوده است) جمع
اسم فاعل از باب افعال اقواء است، و اقواء به معناى وارد شدن و ماندن در بيابانى است كه احدى در آن نباشد، وقتى مى‌گويند: أقوت الدار ، معنايش اين است كه خانه از اهلش خالى شد و معناى
آیه روشن است (مى‌خواهد بفرمايد آيا اين آتشى كه شما روشن مى‌كنيد خود شما چوبش را پديد آورده درختش را ايجاد كرده‌ايد و يا پديد آورنده‌اش ما بوديم؟ اين ما بوديم كه آن را وسيله تذكر و مايه زندگى شما كرديم شمايى كه اگر دستگيرى ما نبود سرگردان و بيچاره بوديد).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُورُون»، ص۱۴۵.
