تُجادِلُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُجادِلُ: (قَوْلَ الَّتی تُجادِلُکَ)«تُجادِلُ» از
«مجادله» از مادّه
«جدل» گرفته شده که در اصل به معنای تابیدن
طناب است، و از آنجا که به هنگام گفتگوهای طرفینی و اصرارآمیز، هر یک از دو طرف می‌خواهد دیگری را قانع کند، مجادله بر آن اطلاق شده است.
(قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ) (
خداوند سخن آن زن را که درباره همسرش با تو گفتگو می‌کرد و به خداوند شکایت می‌نمود شنید و تقاضای او را اجابت کرد؛ خداوند گفتگوی شما را با هم و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش می‌شنید؛ به یقین خداوند شنوا و بیناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معنای آیه این است که: خدای تعالی درخواست آن زن را که با تو در مورد شوهرش مجادله می‌کرد مستجاب کرد، زنی که شوهرش او را ظهار کرده بود، و او از اندوه و بدبختی خود شکایت می‌کرد و خدا گفتگوی تو را با او و او را با تو شنید، که خدا شنوای صوت‌ها و بینای دیدنی‌ها است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُجادِلُ»، ص۱۲۰.
