تَنّور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَنّور (به فتح تاء و تشدید نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای
تنور نان است.
این کلمه دوبار در
قرآن آمده است.
تَنّور تنور نان است.
در
قاموس،
صحاح و
اقرب الموارد معنای اوّلی
تنّور را همان
تنور نان گفته‌اند.
در
المیزان هست:
تنّور همان
تنور نان است و آن چیزی است که لغت
عربی و
فارسی در آن متّحداند و یا اصل آن فارسی است.
به مواردی از
تَنّور که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(حَتَّی اِذا جاءَ اَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ...) « تا چون امر ما آمد و
تنور فوران کرد». ظاهر
آیه آن است که شروع
طوفان نوح با جوشیدن آب و فوران آن از یک
تنور معهود بوده است.
درباره آن، اقوال دیگری هست، طالبین به
مجمع و غیره رجوع کنند؛ از آن‌جمله از
ابن عباس و غیره نقل شده که
تنّور روی زمین است و
زجّاج آن را اختیار کرده است.
و در صحاح آن را به
علی (علیه‌السّلام) نسبت می‌دهد.
و در مجمع و المیزان احتمال داده‌اند که مراد از «فارَ
التَّنُّورُ» اشتداد
غضب خداوند باشد.
عیّاشی در تفسیر خود چند حدیث آورده که
تنور معهود در
مسجد کوفه بود و آب در بدو طوفان از آن فوران کرد.
در
کافی نیز چنین نقل شده است.
(...فَإِذَا جَاء أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ) (و هنگامى كه فرمان ما فرا رسد، و آب از
تنور بجوشد.)
این کلمه دو بار در
قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تنور»، ج۱، ص۲۸۴.
