تَرَح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَرَح (بر وزن شرف) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
غم و اندوه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
سرزنش اصحاب و یاران خویش از این واژه استفاده نموده است.
این واژه سه بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
تَرَح (بر وزن شرف) به معنای غم و اندوه آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
ما الدُّنيا الاَّ فَرَحٌ و تَرَحٌ.»
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره در مذمت اصحابش فرموده است:
«وَ اللهِ ـ يُميتُ القَلْبَ وَ يَجْلِبُ الهَمَّ مِن اجْتَِماعِ هؤُلاءِ القَوْمِ عَلَى باطِلِهمْ، وَ تَفَرُّقِكُمْ عَنْ حَقِّكُمْ! فَقُبْحاً لَكُمْ وَ تَرَحاً.» «به خدا
سوگند اين
حقیقت قلب انسان را مى‌ميراند، و غم و اندوه مى‌آفريند، كه آن‌ها در مسير
باطل خود اين چنين متّحدند، و شما در راه حق اين چنين پراكنده و متفرّق! روى شما زشت باد! و همواره غم و غصّه
قرينتان باد.»
«یعنی قباحت و اندوه بر شما باد.»
«ترحه»: بر وزن قعده نیز به‌همین معنی است.
چنان‌که در
خطبه ۱۵۸ فرموده است:
«
«أَدْخَلَهُ الظَّلَمَةُ تَرْحَةً»»
جمع این واژه «اتراح» است. در
خطبه ۹۰ آمده است:
«
«غُصَصَ أَتْراحِها.»»
این واژه سه بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ترجمان»، ص۱۷۳.
