تَبَتَّلْ: (وَ تَبَتَّلْ اِلَیْهِ تَبْتیلًا) «تَبَتَّلْ» از مادّه «بَتْل» (بر وزن حتم) در اصل به معنای «انقطاع» است، و لذا به مریم«بتول» گفته شده؛ چرا که هیچ همسری برای خود انتخاب نکرده بود، و اگر به بانوی اسلام، فاطمه زهرا (علیهاالسّلام) نیز «بتول» گفته می‌شود، به خاطر آن است که او از زنان عصر خود از نظر اعمال، رفتار و معرفت جدا و برتر، و به حالت انقطاع الی اللَّه رسیده بود. به هر حال «تَبَتُّلْ» آن است که انسان با تمام قلبش متوجّه خدا گردد، از ما سوی اللَّه منقطع شود، و اعمالش را فقط به خاطر او به جا آورد و غرق در اخلاص گردد.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: ظاهرا این جمله می‌خواهد نماز شب را توصیف کند، و بنا بر این به منزله عطف تفسیری برای جمله (وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا)
