توفی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَوَفِّی (به فتح تاء و واو و فاء مشدد مکسور) از
واژگان قرآن کریم به معنای اخذ به طور تمام و کمال است.
تَوَفِّی از
باب تفعّل به معنای اخذ بطور تمام و کمال است. «التَّوَفِّی: اخذ الشّی‌ء علی التّمام»
توفّی و استیفاء هر دو به یک معنی‌اند. از اینجا است که به مرگ وفات گفته شده که
انسان از طرف
خدا به کلّی اخذ شده و از بین می‌رود.
(فَاَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّی یَتَوَفَّاهُنَ الْمَوْتُ) «آنها را در خانه‌ها نگاه دارید تا
مرگ آنها را بگیرد و بمیرند.»
(فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنْتَ اَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ) «چون مرا بمیراندی خودت مراقب آنها بودی.»
(وَ هُوَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُمْ بِاللَّیْلِ وَ یَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ) «خدا همان است که شما را در
شب می‌میراند و به
خواب می‌برد و در روز آنچه کرده‌اید می‌داند.»
(اللَّهُ یَتَوَفَّی الْاَنْفُسَ حینَ مَوْتِها) (خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض مى‌كند.)
زیرا انسان در خواب رفتن از طرف خدا گرفته می‌شود و فهم و درک او مانند یک مرده از بین می‌رود.
(الَّذِینَ اِذَا اکْتالُوا عَلَی النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ) «آنان که چون از مردم پیمانه می‌گیرند تمام می‌گیرند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «توفی»، ج۷، ص۲۳۱.
