تشبیب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به ذکر زیبایی هاى
زن و
پسربچه و اظهار
عشق به آنان در
شعر تشبیب گفته می شود.
از آن در باب:
تجارت و
شهادات سخن رفته است.
حکم تشبیب زن
مؤمنه شناخته شده اگر موجب
اذیت وى و یا وارد آمدن
ننگ و
عار بر او و
تحریک مردان به سوى وى باشد، حرام است.
و در صورت عدم استلزام امور یاد شده، نسبت به
همسر و
کنیز جایز است. برخى تصریح به
کراهت آن کردهاند.
لیکن در اینکه نسبت به زن
اجنبی حرام است یا نه،
اختلاف است.
تشبیب پسربچه
مطلقا حرام است.
برخى در
حرمت تشبیب پسربچه - بدون ترتّب عنوان
محرم دیگر بر آن مانند تحریک مردان - اشکال کردهاند.
تشبیب زن مؤمنه ناشناخته و نیز
کافر غیر
اهل ذمه جایز است.
حرمت آن در فرضى که زن نزد گوینده شناخته و نزد شنونده ناشناخته باشد، مورد اشکال قرار گرفته است.
بنابر تصریح بعضى،
حرمت تشبیب اختصاص به
شعر ندارد، در غیر شعر نیز حرام است.
استماع تشبیب نیز در فرض حرمت آن حرام است؛ لیکن در صورت
شک در حصول تشبیب،
استماع جایز است.
تشبیب در فرض حرمت آن، موجب
فسق شخص و
زوال عدالت او مىگردد. در نتیجه
شهادت گوینده و نیز شنونده آن پذیرفته نخواهد شد. برخى گفتهاند: تشبیب همسر و کنیز حتّى در موارد
جواز، از آن جهت که موجب زوال
مروت مىگردد،
عدالت را
سلب مىکند.
در نتیجه شهادت چنین شخصى پذیرفته نمىشود. البتّه این در صورتى است که در عدالت،
مروّت شرط باشد.
کسب از راه تشبیب در زمره کسب هاى حرام و
باطل شمرده شده است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۸۷.
