تسنیم، از ریشه « سنم»، در لغت به معنای «بزرگ شدن کوهان شتر» و نیز «بزرگ و مهتر قوم گردیدن» است. از این ریشه، سنام به معنای کوهانشتر و جمع آن به صورت اَسنِمه به کار رفته است. در زبان عربی به قبری که مسطح نباشد قبر مُسَنَّم می‌گویند، بنابراین در معنای تسنیم نوعی رفعت و بلندی ملحوظ است.
بنا به توصیفقرآن کریم از بهشت، بهشتیان در باغهای پر نعمت الاهی بر کرسی‌های خود می‌نشینند و از شرابی سر به مُهر به نام رحیق سیراب می‌شوند. مُهری که بر این شراب نهاده شده از مُشک است و قرآن دسترسی به آن را سزاوار رقابت و مسابقه می‌داند.
بنا بر توصیف قرآن چشمه تسنیم از شرابرحیق برتر است، زیرا این شراب به سبب آمیختگی با تسنیم دلپذیر می‌شود و از طرف دیگر، چون مقربان از تسنیم می‌نوشند، مرتبه آنان از نیکانی که با شرابرحیق سرمست می‌شوند والاتر است. اما صرف آمیخته بودن محتوای رحیق با تسنیم و وصف قرآن کریم از این ترکیب، نمی‌تواند دلیل برتری یکی بر دیگری باشد، مگر آن‌که این برتری از طریق بعضی روایات اثبات شود، یا از معنای کلمه مقربان برتری خاصی نسبت به معنای کلمهابرار به دست آید.
از ابن عباس و ابن مسعود روایت کرده‌اند که تسنیم نام آبی است که از زیر عرش روان است و بهترین نوشیدنی بهشتی، و از مصادیق آیه هفدهم سوره سجده است که می‌گوید: «فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اُخْفِیَ لَهُم مِنْ قرة اَعْیُن...».
از آیات قرآن و نوشته‌های اکثر مفسران به دست نمی‌آید که محتوای چشمه تسنیم آب است یا نوشیدنی دیگر، ولی پاره‌ای از مفسران و مترجمان، ناخودآگاه کلمه آب را به نام تسنیم افزوده‌اند.
