تابوت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تابوت: (اَنِ اقْذِفیهِ فِی التَّابُوتِ) «تابوت» به معنای
صندوق چوبی است.
به عکس آن
چه بعضی می‌پندارند، همیشه به معنای
صندوقی که مردگان را در آن می‌نهند نیست، بلکه، مفهوم وسیعی دارد که گاهی به
صندوق‌های دیگر نیز گفته می‌شود.
به موردی از کاربرد تابوت در قرآن، اشاره می‌شود:
(أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَعَدُوٌّ لَّهُ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِي) («او را در
صندوقى بيفكن، و آن را به
دریا بينداز، تا دريا آن را به ساحل افكند؛ تا كسى كه هم
دشمن من و هم دشمن اوست، آن را برگيرد.» و من محبّتى از خودم بر تو افكندم، تا تحت مراقبت من پرورش يابى)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تابوت به معناى
صندوق و شبه آن است، و كلمه قذف به معناى نهادن و سپس انداختن است، گويا قذف اول در آيه به معناى نهادن، و قذف دوم به معناى انداختن است، و معنا اين است كه او را در
صندوق بگذار و به دريا بينداز، ممكن هم هست هر دو با هم به معناى دوم باشد، به اين عنايت كه بچه را در
صندوق نهادن، و به دريا افكندن، او را طرح كردن، و نسبت به او بى‌اعتنايى نمودن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تابوت»، ص۱۱۵.
