عریه به یک نخل خرما که مال کسی است و در خانه یا باغ شخص دیگر قرار دارد، اطلاق می‌شود. جمع آن «عرایا» است. بیع عریه عبارت است از آنکه میوه موجود بر درخت ـ با تخمین مقدار آن توسط کارشناس که درصورت خشک شدن و تبدیل رطب به خرما وزن آن فلان مقدار خواهد شد ـ در برابر خرما معامله شود.
بیع عریه با شرایط زیر صحیح است: ۱. خریدار آن، مالک خانه یا باغ باشد نه کسی دیگر. ۲. مالک عریه تنها یک نخل در ملک دیگری داشته باشد. ۳. مقدار میوه نخل، تخمینی محاسبه شود. ۴. هنگام عقد، وزن تخمینی میوه عریه با خرمایی که به عنوان بهای آن پرداخت می‌شود، مساوی باشد؛ هرچند پس از خشک شدن، یکی بر دیگری تفاضل پیدا کند. ۵. بهای کالا نقد باشد؛ لیکن قبض آن در مجلس عقد، لازم نیست؛ هرچند برخی قدما آن را شرط دانسته‌اند. ۶. خرمایی که بها قرار می‌گیرد بنابر قول مشهور از غیر آن درخت باشد.
