• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بِضاعَت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: بضاعت.


بِضاعَت (به کسر باء و فتح عین) از واژگان قرآن کریم به معنای سرمایه است.



بِضاعَت به معنای سرمایه است.
جوهری گفته: بضاعت قسمتی از مال است که برای تجارت اختصاص داده می‌شود.
راغب نیز نزدیک به آن گفته‌ است.
طبرسی هم مثل جوهری نقل کرده است.
اصل آن به معنی قطع است سرمایه را بدان علّت بضاعت گفته‌اند که مقداری مخصوص و جدا شده از مال است‌.


به موردی از بِضاعَت که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - بِضاعَتُنا (آیه ۶۵ سوره یوسف)

(هذِهِ‌ بِضاعَتُنا رُدَّتْ اِلَیْنا)
«این سرمایه‌ی ماست که به ما برگردانده شد»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۲۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۴، ص۳۰۰.    
۴. جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغة وصحاح العربیة، ج۳، ص۱۱۸۶.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۲۸.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۵.    
۷. یوسف/سوره۱۲، آیه۶۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۲۹۴.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۱۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۵۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۷۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بضاعت»، ج۱، ص۱۹۸.    






جعبه ابزار