• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بُقْعَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: بُقْعَه (قاموس قرآن (جلد ۱))
مقالات مرتبط: بُقْعَه (لغات‌قرآن)، بُقْعَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)، بقعه.


بُقْعَه (به ضم باء، سکون قاف و فتح عین) از واژگان قرآن کریم به معنای محلّ و قسمتی از زمین‌ است.


بُقْعَه
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۱۶.    
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۰۱.    
به معنای محلّ و قسمتی از زمین‌ است.
قاموس گوید: بقعه (به ضم اوّل و گاهی به فتح آن) تکّه‌ای از زمین است که در هیئت زمین مجاور نیست.
[۳] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۶.    

در اقرب الموارد گفته قطعه‌ای از زمین است.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۸۹.    


به مواردی از بُقْعَه که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْبُقْعَةِ (آیه ۳۰ سوره قصص)

(نُودِیَ مِنْ شاطِئِ الْوادِ الْاَیْمَنِ فِی‌ الْبُقْعَةِ الْمُبارَکَةِ)
[۵] قصص/سوره۲۸، آیه۳۰.    

(از كرانه راست درّه، در آن سرزمين پربركت، از ميان درختى ندا آمد)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۹.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۴.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۹.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۳۳.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۱۶.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۰۱.    
۳. ↑ فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۶.    
۴. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۸۹.    
۵. ↑ قصص/سوره۲۸، آیه۳۰.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۹.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۴.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۹.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۳۳.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بقعه»، ج۱، ص۲۱۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره قصص
جعبه ابزار