بَهَج (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَهَج (به فتح باء و هاء) و
بَهْجت (به فتح باء و سکون هاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای خوش منظر است که بیننده آن شاد می‌شود.
بَهَج و
بَهْجت به معنای خوش منظر است که بیننده آن شاد می‌شود.
به مواردی از
بَهَج و
بَهْجت که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاَنْبَتْنا بِهِ حَدائِقَ ذاتَ بَهْجَةٍ) «باغ‌های خرّم که سرور آور است با آن رویاندیم»
(وَ اَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ) «رویانید هر گیاه خوش منظر و سرور آور را»
فعل
بهج را از باب
قَطَعَ یقطع، شاد کردن و از باب
علم یعلم شاد شدن و از باب
کرم یکرم خوش منظر شدن، گفته‌اند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بهج»، ج۱، ص۲۳۹.
