بَشِّرْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَشِّرْ: (فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ اَلِیمٍ)تعبیر به
«بَشِّرْ» (بشارت ده) در مورد عذاب دردناک الهی، متناسب با کار مستکبرانی است که
آیات الهی را به باد سخریه می‌گرفتند و «بوجهل» صفتانی که «زَقُّومِ جَهَنَّم» را به «کره و خرما» تفسیر می‌کردند.
(وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ) (و هنگامی که آیات ما بر او خوانده شود، با
تکبر روی برمی‌گرداند، چنانچه گویی آن را نشنیده است؛ گویا
اصلًا گوش‌هایش سنگین است؛ او را به عذابی دردناک بشارت ده!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: و معنای آیه این است که چون بر این خریدار
لهو الحدیث آیات قرآنی ما قرائت می‌شود، پشت می‌کند، و از آن رو می‌گرداند و
استکبار می‌ورزد، مثل اینکه
اصلا آن را نشنیده باشد، گویی کر است، پس تو او را به عذابی دردناک بشارت ده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَشِّرْ»، ص۱۰۲.
