• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بَخْع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: باخع (لغات‌قرآن).


بَخْع (به فتح باء و سکون خاء) از واژگان قرآن کریم به معنای کشتن و تلف کردن خود از‌ اندوه‌ است.
این کلمه معانی دیگری نیز دارد ولی در قرآن نیامده است.



بَخْع به معنای کشتن و تلف کردن خود از‌ اندوه‌ است.
در قاموس و مفردات آمده: «الْبَخْعُ‌ قَتْلُ النَّفْسِ غَمّاً»
این کلمه معانی دیگری نیز دارد ولی در قرآن نیامده است.
اقرب الموارد گفته: «بَخَعَ‌ نَفْسَهُ: قتله من وجد او غیظ »


به موردی از بَخْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - باخِعٌ‌ (آیه ۳ سوره شعراء)

(لَعَلَّکَ‌ باخِعٌ‌ نَفْسَکَ اَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ)
«شاید تو خودت را تلف کنی از این‌که ایمان نمی‌آورند.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۷۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۱۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۴، ص۲۹۷.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، ج۳، ص۳.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۱۰.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۴۸.    
۷. شعراء/سوره۲۶، آیه۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۴۷.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۵۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۸۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بخع»، ج۱، ص۱۷۰.    






جعبه ابزار