بَثّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَثّ (به فتح باء) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای پراکندن و منتشر کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در
نامه‌ای خطاب به
معاویه از این واژه استفاده نموده است.
بَثّ (به فتح باء) به معنای پراکندن، منتشر کردن و پراکندن غبار آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می باشد:
آن حضرت (علیه‌السلام) در رابطه با این‌که معاویه
عثمان را به ورطه
مرگ کشاند، به او می‌نویسد:
«اَمْ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ فَتَراخی عَنْهُ بَثَّ الْـمَنونَ اِلَیْهِ.» «یا کیست آن‌که عثمان از او یاری خواست ولی وی از او کنار کشید و مرگ را به طرف وی پراکند.»
همچنین آن‌گاه که انقلابیون از وی خواستند محضر عثمان رفته و او را
نصیحت کند تا از کارهای خلاف دست بردارد، به منزل وی آمد و فرمود:
«وَ إِني أَنْشُدُكَ اللهَ أنْ تَكونَ إِمامَ هذِهِ الاُْمَّةِ الْمَقْتولَ، فَإِنَّهُ كانَ يُقالُ: يُقْتَلُ في هذِهِ الاُْمَّةِ إِمامٌ يَفْتَحُ عَلَيْها الْقَتْلَ وَ الْقِتالَ إِلى يَوْمِ الْقيامَةِ، وَ يَلْبِسُ أُمورَها عَلَيْها، وَ يَبُثُّ الْفِتَنَ فيها.» «تو را به
خدا قسم می‌دهم مبادا که پیشوای مقتول این
امّت باشی، زیرا که گفته می‌شد: در این امّت امامی کشته می‌شود که باب
قتل و
قتال را تا
قیامت بر این امت می‌گشاید و کارهای امت را مشتبه می‌کند و
فتنه‌ها را در آن گسترش می‌دهد.»
از این مادّه جمعا پنج مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بثّ»، ص۱۰۹.
