بنایی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
واژه بنایی ترکیبی است که در
زبان فارسی کاربرد دارد و از واژه «بنّاء» و «یاء» حاصل مصدر ساخته شده است.
بنایی، برآوردن
خانه، ساختن خانه و انجام دادن کارهای ساختمانی مانند گچ کاری و دیوارکشی است.
در این مدخل، از واژه‌هایی مثل «بنی» و مشتقات آن و جملاتی که دلالت بر بنایی می‌کند، استفاده شده است.
«
بنّاء» واژه‌ای عربی از ریشه «ب ـ ن ـ ی» به معنای سازنده خانه و ساختمان‌های دیگر است
که با پسوند «یاء» بر
شغل بنّا دلالت دارد.
موضوع بنایی در
قرآن کریم از آیاتی پرشمار استفاده می‌شود که برخی از آن‌ها مشتمل بر مشتقات «بنی» بوده و برخی دیگر به موضوع یاد شده اشاره دارند. این
آیات همگی بیانگر ماجراهایی تاریخی در ارتباط با برخی از اقوام پیشین است.
در
آیه ۱۲۷
بقره بنایی
حضرت ابراهیم و
اسماعیل (علیهم االسلام) با ساخت و برپایی دیوارهای
کعبه بازگو شده است: «و اِذ یَرفَعُ اِبرهیمُ القَواعِدَ مِنَ‌البَیتِ و اِسمـعیل». در این‌که این ستون‌ها به دست آن‌ها یا پیش از آن ساخته شده در میان
مفسران اختلاف است.
در برپایی
ستون‌های کعبه، حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) بنایی می‌کرد و اسماعیل (علیه‌السلام)
سنگ را به ایشان می‌داد.
در پاره‌ای
روایات ،برخی
امور خارق عادت در ساختن کعبه گزارش شده
که دلیلی بر نفی و انکار مطلق آن‌ها وجود ندارد.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۲۹۰، برگرفته از مقاله «بنایی».
