بشارت انبیاء (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از وظایف
انبیاء، بشارت‌دهی است. در این مقاله
آیات مرتبط با
بشارت انبیاء معرفی می‌شوند.
بشارت‌دهى از روش‌هاى پيامبران براى
تبلیغ و انجام
رسالت خويش:
«رّسلا مّبشّرين ومنذرين لئلّا يكون للنَّاس على اللَّه حجّة بعد الرّسل وكان اللّه عزيزا حكيما؛
پيامبراني كه بشارت
دهنده و
بيم دهنده بودند، تا براي مردم بعد از اين پيامبران بر خدا حجتي باقي نماند (و بر همه
اتمام حجت شود) و خداوند توانا و حكيم است.»
بشارت و
انذار، روح رسالت پيامبران الهى و شيوه تبليغ آنان:
«يأهل الكتب قد جآءكم رسولنا يبيّن لكم على فترة مّن الرّسل أن تقولوا ما جآءنا من بشير ولانذير فقد جآءكم بشير ونذير واللّه على كلّ شى‌ء قدير؛
اي اهل كتاب! رسول ما به سوي شما آمد در حالي كه بدنبال
فترت ميان پيامبران، حقايق را براي شما بيان مي‌كند مبادا (روز قيامت بگوئيد نه بشارت
دهنده اي به سوي ما آمد، و نه
بيم دهنده اي، (هم اكنون پيامبر) بشارت
دهنده و
بيم دهنده به سوي شما آمد و خداوند بر همه چيز توانا است.»
بشارت و
انذار، از وظايف اصلی انبيا الهی:
۱. «... فبعث اللّه النّبيّين مبشّرين ومنذرين ...؛
... خداوند، پيامبران را برانگيخت، تا مردم را بشارت و
بيم دهند ....»»
۲. «رّسلا مّبشّرين ومنذرين لئلّا يكون للنَّاس على اللَّه حجّة بعد الرّسل ...؛
پيامبراني كه بشارت
دهنده و
بيم دهنده بودند، تا براي مردم بعد از اين پيامبران بر خدا حجتي باقي نماند (و بر همه اتمام حجت شود) ....»
۳. «يأهل الكتب قد جآءكم رسولنا يبيّن لكم على فترة مّن الرّسل أن تقولوا ما جآءنا من بشير ولانذير فقد جآءكم بشير ونذير ...؛
اي اهل كتاب! رسول ما به سوي شما آمد در حالي كه بدنبال فترت ميان پيامبران، حقايق را براي شما بيان مي‌كند مبادا (روز قيامت بگوئيد نه بشارت
دهنده اي به سوي ما آمد، و نه
بيم دهنده اي، (هم اكنون پيامبر) بشارت
دهنده و
بيم دهنده به سوي شما آمد....»
۴. «وما نرسل المرسلين إلّامبشّرين ومنذرين ...؛
ما پيامبران را جز براي بشارت و
بيم نمي‌فرستيم ....»
بشارت پيامبران گذشته مبنى بر آمدن پيامبرانى در
آینده:
«و إذ أخذ اللَّه ميثق النّبيّين لما ءاتيتكم من كتب و حكمة ثمّ جاءكم رسول مصدّق لما معكم لتؤمننّ به و لتنصرنّه قال ءاقررتم و أخذتم على ذلكم إصرى قالوا أقررنا ...؛
و (به خاطر بياوريد) هنگامي را كه خداوند، از پيامبران (و پيروان آنها)، پيمان موكد گرفت، كه هر گاه كتاب و دانش به شما دادم، سپس پيامبري به سوي شما آمد كه آنچه را با شماست تصديق مي‌كند، به او ايمان بياوريد و او را ياري كنيد! سپس (خداوند) به آنها گفت: آيا به اين موضوع، اقرار داريد؟ و بر آن، پيمان موكد بستيد؟ گفتند: (آري) اقرار داريم! ....»
«اصْر» به معناى عهد مؤكّد آمده است.
گرفتن عهد الهى از مردم براى ايمان و يارى پيامبران آينده، خود بشارت به آمدن آنان است.
محدود بودن
دعوت و تبليغ پيامبران به بشارت و انذار مردم:
۱. «رسلا مّبشّرين ومنذرين لئلّا يكون للنَّاس على اللَّه حجّة بعد الرّسل ...؛
پيامبراني كه بشارت
دهنده و
بيم دهنده بودند، تا براي مردم بعد از اين پيامبران بر خدا حجتي باقي نماند (و بر همه اتمام حجت شود) ....»
۲. «وما نرسل المرسلين إلّامبشّرين ومنذرين ...؛
ما پيامبران را جز براي بشارت و
بيم نمي‌فرستيم ....»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۵۶، برگرفته از مقاله «بشارت‌های انبیاء».
