بدیل بن ابی ماریه (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بدیل بن ابی ماریه ابی مریم، غلام عمروعاص بود که شأن نزول آیات ۱۰۶ و ۱۰۸ سوره مائده در رابطه با او نازل شده است.

---

برخی مفسران، نزول آیات ۱۰۶ - ۱۰۸ مائدهرا در پی سرقت اشیای ارزشمند بدیل بعد از وفات او از سوی همسفرانش دانسته‌اند که با اطلاع و اعتراض خانواده بدیل، همسفران وی آن را انکار کردند و خداوند، حکم چنین منازعاتی را مشخص کرد.
در مجمع البیان و بعضی تفاسیر دیگر در شأن نزول آیات ۱۰۶ - ۱۰۸ مائدهنقل شده است که یک نفر از مسلمانان به نام ابن ابی ماریه به اتفاق دو نفر از مسیحیان عرب به نام تمیم و عدی که دو برادر بودند به قصد تجارت از مدینه خارج شدند در اثنای راه ابن ماریه که مسلمان بود بیمار شد، وصیتنامه‌ای نوشت و آن را در میان اثاث خود مخفی کرد، و اموال خویش را بدست دو همسفر نصرانی سپرد وصیت کرد که آنها را به خانواده او برسانند، و از دنیا رفت، همسفران متاع او را گشودند و چیزهای گران قیمت و جالب آن را برداشتند و بقیه را به ورثه باز گرداندند، ورثه هنگامی که متاع را گشودند، قسمتی از اموالی که ابن ابی ماریه با خود برده بود در آن نیافتند، ناگاه چشمان آنها به وصیتنامه افتاد، دیدند، صورت تمام اموال مسروقه در آن ثبت است، مطلب را با آن دو نفر مسیحی همسفر در میان گذاشتند آنها انکار کرده و گفتند: هر چه به ما داده بود به شما تحویل داده‌ایم! ناچار به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله شکایت کردند، آیات فوق نازل شد و حکم آن را بیان کرد.
ولی از شان نزولی که در کتاب کافی آمده است چنین بر می‌آید که آنها نخست انکار وجود متاع دیگری کردند و جریان به خدمت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله کشیده شد، و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله چون دلیلی بر ضد آن دو نفر وجود نداشت، آنها را وادار به سوگند کرد، سپس آنها را تبرئه نمود، اما چیزی نگذشت که بعضی از اموال مورد بحث نزد آن دو نفر پیدا شد و به این وسیله دروغشان اثبات گردید، جریان به عرض پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله رسید پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله در انتظار ماند تا آیات فوق نازل شد، سپس دستور داد، اولیاء میت سوگند یاد کنند، و اموال را گرفت و به آنها تحویل داد.

---