• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بالاکوت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بالاکوت، قصبه‌ای در هَزاره و مانْسِهره در شمال پاکستان، در دهنه جنوبی دره کاغان که از ابتدا مرکز مهم تجاری منطقه کاغان و چیلاس و گِلگِت و کوهستان بوده است.




پس از جنگِ شهید سیداحمدبریلوی با سیک‌ها (ذیقعده ۱۲۴۶) در این محل، اهمیت تاریخی یافت.
مدفن بریلوی و تنی چند از شهدای دیگر نهضت در همین قصبه است.



در نزدیکی این قصبه قبر شخصی به نام بالاپیر واقع است که نام بالاکوت با آن مناسبتی دارد، اما حدس قریب به یقین این است که بالاکوت به دلیل قرار گرفتن روی پشته به این نام موسوم شده است.



شاخه‌ای از رود کُنهار از این قصبه می‌گذرد.
پشته‌ای که بالاکوت بر آن قرار دارد با شیب نسبتاً ملایم به کشتزارها وصل می‌شود.
بام خانه زیرین، حیاط خانه بالایی را تشکیل می‌دهد.
کوچه‌ها تنگ و پیچ‌دار و خانه‌ها کوچک و دیوارها از سنگِ نتراشیده و کاه‌گل ساخته شده است.
در دوره حکومت انگلیسی‌ها، ساختمان‌های جدیدی، چون مهمان‌خانه، و کلانتری و بهداری و مدرسه، در اطراف بالاکوت بنا شد.

۳.۱ - جمعیت بالاکوت


در سرشماری ۱۳۴۰ ش، بالاکوت ۲۰۵، ۴ تن جمعیت داشته است.

۳.۲ - مساجد بالاکوت


در بالاکوت سه مسجدِ قدیمیِ تعمیر و مرمت شده هست.
مسجد بالا یا مسجد کلان یکی از این سه است که بریلوی در آن سنگر گرفته و به سیک‌ها حمله کرده بود.



پس از استقلال پاکستان، بناهای تازه‌ای در بالاکوت ساختند و قبر بریلوی و محوطه‌اش تعمیر و خانه‌های مسکونی و بازار در اطراف آن احداث شد.
قبر شاه اسماعیل شهید، دستیار بریلوی در نهضت جهاد که در جنگ با سیک‌ها به شهادت رسید، در مزرعه‌ای نزدیک بالاکوت و قبر شهدای دیگر در متی کوت است.



سیک‌ها، پس از پیروزی در جنگ با مجاهدانِ پیرو بریلوی، بالاکوت را به آتش کشیدند.
در این آتش سوزی بیش‌تر نوشته‌های بریلوی و سوابق موجود در دفتر نهضت جهاد و گزارش‌های روزانه، که از لحاظ تاریخی و سندی باارزش بود، سوخت و نابود شد.


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بالاکوت»، شماره۳۲۰.    


رده‌های این صفحه : پاکستان | جغرافیای اسلامی




جعبه ابزار