• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بادیه‌نشینان (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «بادیه‌نشینی» است.


بادیه در لغت به معنای صحرا، بیابان و سرزمینی است که ساکن دائمی نداشته باشد.
[۱] فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».    
بادیه نشینی نیز به معنای چادرنشینی و صحرانشینی است.
[۲] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
[۳] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».

در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه «الاعراب»، «البدو» و از جمله «لم نجعل لهم من دونها سترا» استفاده شده است.

ادعای بادیه‌نشینان (قرآن)، اسلام بادیه‌نشینان (قرآن)، افشای بادیه‌نشینان (قرآن)، اقرار بادیه‌نشینان (قرآن)، انفاق بادیه‌نشینان (قرآن)، بادیه‌نشینان بنی‌اسد (قرآن)، بادیه‌نشینان تائب (قرآن)، بادیه‌نشینان عصر ذوالقرنین (قرآن)، بادیه‌نشینان غیر مؤمن (قرآن)، بادیه‌نشینان متخلف (قرآن)، بادیه‌نشینان معذور از جهاد (قرآن)، بادیه‌نشینان منافق (قرآن)، بادیه‌نشینان مؤمن (قرآن)، بادیه‌نشینان و جهاد (قرآن)، بادیه‌نشینان و حوادث جنگ (قرآن)، بادیه‌نشینان و غزوه خیبر (قرآن)، بادیه‌نشینان و محمد (قرآن)، بهانه‌جویی بادیه‌نشینان (قرآن)، پاداش بادیه‌نشینان (قرآن)، تشویق بادیه‌نشینان (قرآن)، محمد و بادیه‌نشینان (قرآن)، منافقان و بادیه‌نشینان (قرآن)، منت خدا بر بادیه‌نشینان (قرآن)، منت‌گذاری بادیه‌نشینان (قرآن).

۱. ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».    
۲. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
۳. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۹، برگرفته از مقاله «بادیه‌نشینان».    


رده‌های این صفحه : بادیه نشینی | موضوعات قرآنی
جعبه ابزار