اِنْطِلاق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِنطلاق (به کسر الف) از
واژگان قرآن کریم به معنای رفتن، گشاده‌رویی و روانی زبان است.
که از واژه
طلاق مشتق شده است.
اِنطلاق به معنی رفتن، گشاده‌رویی و روانی زبان است.
چنان‌که اهل
لغت گفته‌اند.
به مواردی از
اِنطلاق که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَانْطَلَقا حَتَّی اِذا رَکِبا فِی السَّفِینَةِ خَرَقَها) «رفتند تا چون به
کشتی سوار شدند آن‌را سوراخ کرد.»
(وَ انْطَلَقَ الْمَلَاُ مِنْهُمْ اَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَلی آلِهَتِکُمْ) «اشراف
قریش از پیش
ابی طالب برفتند و گفتند: بروید و در دفاع از خدایان خویش پا بر جا باشید.»
(وَ یَضِیقُ صَدْرِی وَ لا یَنْطَلِقُ لِسانِی) (و سينه‌ام تنگ مى‌شود و زبانم به قدر كافى گويا نيست.)
مراد روانی زبان است.
در
النهایه نقل شده:
«اَفْضَلُ الْاِیمَانِ اَنْ تُکَلِّمَ اَخَاکَ وَ اَنْتَ طَلِیقٌ.» یعنی افضل ایمان آن است که با برادر مسلمان گشاده‌رو سخن گویی. ولی این استعمال در
قرآن نیست.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طلاق»، ج۴، ص۲۳۲-۲۳۱.
