اِبْن (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منبع:
اِبْن
(مفرداتنهجالبلاغه)
مقالات مرتبط:
اِبْن
(مفرداتقرآن)
،
اِبْنَ
(لغاتقرآن)
،
ابن
.
اِبْن
(به کسر الف و سکون باء)، یکی از
مفردات نهج البلاغه
، به معنای پسر است.
حضرت علی (علیهالسلام)
در موارد گوناگونی، از این واژه استفاده نموده است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای
اِبْن
۲ - کاربردها
۲.۱ -
ابْنُهُ
- حکمت ۴۴۲ (زبیر)
۲.۲ -
بُنَيَّ
- حکمت ۳۱۰ (فقر)
۳ - تعداد کاربردها
۴ - پانویس
۵ - منبع
۱ - معنای
اِبْن
[
ویرایش
]
اِبْن
(به کسر الف و سکون باء)، به معنای پسر آمده و اصل آن «بنو» است.
[۱]
راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۴۷.
[۲]
طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۶۵.
با عنایت نیز به کار میرود، مثلا به
مسافر
میگویند: «
ابن
السبیل
،
ابن
العلم
،
ابن
اللیل
،
ابن
البطن
.»
«بنیّ»: مصغّر
ابن
و مضاف به یاء متکلّم است و از آن
مهربانی
و دلسوزی اراده میشود.
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
برخی از مواردی که در «
نهجالبلاغه
» استفاده شده به شرح ذیل میباشد:
۲.۱ -
ابْنُهُ
- حکمت ۴۴۲ (زبیر)
حضرت درباره
زبیر
فرموده:
«ما زالَ الزُّبَيْرُ رَجُلاً مِنّا أَهْلَ الْبَيْتِ حَتَّى نَشَأَ
ابْنُهُ
الْمَشْؤومُ عَبْدُ اللهِ.»
[۳]
سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۲.
[۴]
عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۶۰، حکمت ۴۵۳.
[۵]
صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۵۵، حکمت ۴۵۳.
«زبير پيوسته از ما
اهلبیت
بود تا كه پسر شومش عبد
الله
به وجود آمد، و او را از ما برگردانيد.»
[۶]
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۴۹، حکمت ۴۵۳.
(شرحهای حکمت:
[۷]
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱۵، ص۵۷۱.
[۸]
هاشمی خویی، حبیبالله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۴۵.
[۹]
ابن
ابیالحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۱۰۲.
)
۲.۲ -
بُنَيَّ
- حکمت ۳۱۰ (فقر)
حضرت علی (علیهالسلام)
خطاب به
محمد بن حنفیه
فرموده:
«يا
بُنَيَّ
إِنّي أَخافُ عَلَيْكَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ مِنْه فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدَّينِ مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ داعِيَةٌ لِلْمَقْت!.»
[۱۰]
سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۵۳، حکمت ۳۱۰.
[۱۱]
عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۲۹، حکمت ۳۱۹.
[۱۲]
صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۳۱، حکمت ۳۱۹.
«
فقر
سبب نقصان
دین
است كه
انسان
را وادار به خيانت و حرام مىكند
عقل
را از كار مىاندازد و سبب عداوت مىگردد.»
[۱۳]
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۱۷، حکمت ۳۱۹.
[۱۴]
بحرانی،
ابن
میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.
(شرحهای حکمت:
[۱۵]
بحرانی،
ابن
میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.
[۱۶]
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱۴، ص۵۸۷.
[۱۷]
هاشمی خویی، حبیبالله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۰۶.
[۱۸]
ابن
ابیالحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۲۷.
)
۳ - تعداد کاربردها
[
ویرایش
]
این واژه با تعداد بسیار زیادی در «نهج البلاغه» آمده است.
[۱۹]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۰، نامه۴۵.
[۲۰]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۶۱، خطبه۱۹.
[۲۱]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۴، خطبه۱۸۲.
[۲۲]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۲، نامه۳۹.
[۲۳]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۲، نامه۴۱.
۴ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۴۷.
۲.
↑
طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۶۵.
۳.
↑
سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۸۷، حکمت ۴۴۲.
۴.
↑
عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۶۰، حکمت ۴۵۳.
۵.
↑
صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۵۵، حکمت ۴۵۳.
۶.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۴۹، حکمت ۴۵۳.
۷.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱۵، ص۵۷۱.
۸.
↑
هاشمی خویی، حبیبالله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۴۵.
۹.
↑
ابن
ابیالحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۱۰۲.
۱۰.
↑
سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۵۳، حکمت ۳۱۰.
۱۱.
↑
عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۲۹، حکمت ۳۱۹.
۱۲.
↑
صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۳۱، حکمت ۳۱۹.
۱۳.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۱۷، حکمت ۳۱۹.
۱۴.
↑
بحرانی،
ابن
میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.
۱۵.
↑
بحرانی،
ابن
میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۸۰.
۱۶.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱۴، ص۵۸۷.
۱۷.
↑
هاشمی خویی، حبیبالله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۰۶.
۱۸.
↑
ابن
ابیالحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۲۷.
۱۹.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۰، نامه۴۵.
۲۰.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۶۱، خطبه۱۹.
۲۱.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۴، خطبه۱۸۲.
۲۲.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۲، نامه۳۹.
۲۳.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۲، نامه۴۱.
۵ - منبع
[
ویرایش
]
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «
ابن
»، ص۱۵۷-۱۵۶.
ردههای این صفحه :
مفردات نهج البلاغه
|
واژه شناسی واژگان حکمت 310 نهج البلاغه
|
واژه شناسی واژگان حکمت 442 نهج البلاغه
|
واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
ترجمه نوع 1
ترجمه نوع 2
ترجمه نوع 3
جستجوی سریع
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری