• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

الفاظ مفرد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


‌الفاظ مفرد، الفاظ فاقد اجزایِ دلالت کننده بر اجزای معنا است.


الفاظ مفرد، مقابل الفاظ مرکب بوده و به الفاظی گفته می‌شود که جزئی از آنها بر جزئی از معنا دلالت نمی‌کند؛ به این معنا که یا برای آنها جزئی وجود ندارد.
[۱] استرآبادی، رضی الدین، شرح الرضی علی الکافیة، ج ۱، ص ۲۲.    
[۲] ابن هشام، عبد الله بن یوسف، شرح شذوذ الذهب فی معرفة کلام العرب، ص ۳۲.    
[۳] أهدل، عبد الرحمن، النحو المستطاب، ج ۱، ص ۷.    
[۴] جلال الدین سیوطی، عبد الرحمن، همع الهوامع شرح جمع الجوامع فی النحو، ج ۱، ص ۲۳.    
[۵] الدسوقی، محمد، حاشیة الدسوقی علی مخصتر المعانی، ج ۱، ص ۱۴۱.    
[۶] الصبّان، محمد علی، حاشیة الصبان علی شرح الاشمونی علی الفیة ابن مالک، ج ۱، ص ۳۸.    


۱.۱ - مثال

مانند: حرف جر «باء» و یا این که برای آنها جزئی وجود دارد ولی بر جزء معنای مقصود دلالت نمی‌کند،
[۷] خواجه طوسی، محمد بن حسن، تحرید المنطق، ص ۱۰.    
[۸] یزدی، ملا عبد الله، حاشیة علی التهذیب، ص ۱۴۳-۱۴۲.    
[۹] خواجه طوسی، محمد بن حسن، شرح الاشارات والتنبیهات، ج ۱، ص ۳۳.    
مانند: «عبدالله» که [[|عَلَم]] است و هر چند «عبد» و «الله» جزء آن می‌باشد، اما بر معنای «بنده» و «خدا» دلالت ندارد.
[۱۰] امام خمینی، سید روح الله، جواهر الاصول، ج ۱، ص ۲۰۱.    
[۱۱] جرجانی، محمد بن علی، کتاب التعریفات، ص۹۸.    
[۱۲] محقق حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۵۱.    
[۱۳] زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۹.
[۱۴] علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۶۰.    
[۱۵] مظفر، محمد رضا، المنطق، ج۱، ص۶۴ و ۶۵.    


۱. ↑ استرآبادی، رضی الدین، شرح الرضی علی الکافیة، ج ۱، ص ۲۲.    
۲. ↑ ابن هشام، عبد الله بن یوسف، شرح شذوذ الذهب فی معرفة کلام العرب، ص ۳۲.    
۳. ↑ أهدل، عبد الرحمن، النحو المستطاب، ج ۱، ص ۷.    
۴. ↑ جلال الدین سیوطی، عبد الرحمن، همع الهوامع شرح جمع الجوامع فی النحو، ج ۱، ص ۲۳.    
۵. ↑ الدسوقی، محمد، حاشیة الدسوقی علی مخصتر المعانی، ج ۱، ص ۱۴۱.    
۶. ↑ الصبّان، محمد علی، حاشیة الصبان علی شرح الاشمونی علی الفیة ابن مالک، ج ۱، ص ۳۸.    
۷. ↑ خواجه طوسی، محمد بن حسن، تحرید المنطق، ص ۱۰.    
۸. ↑ یزدی، ملا عبد الله، حاشیة علی التهذیب، ص ۱۴۳-۱۴۲.    
۹. ↑ خواجه طوسی، محمد بن حسن، شرح الاشارات والتنبیهات، ج ۱، ص ۳۳.    
۱۰. ↑ امام خمینی، سید روح الله، جواهر الاصول، ج ۱، ص ۲۰۱.    
۱۱. ↑ جرجانی، محمد بن علی، کتاب التعریفات، ص۹۸.    
۱۲. ↑ محقق حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۵۱.    
۱۳. ↑ زهیرالمالکی، محمد ابوالنور، اصول الفقه، ج۲، ص۹.
۱۴. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، مبادی الوصول الی علم الاصول، ص۶۰.    
۱۵. ↑ مظفر، محمد رضا، المنطق، ج۱، ص۶۴ و ۶۵.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۴۰، برگرفته از مقاله «الفاظ مفرد».    


رده‌های این صفحه : اصول فقه | الفاظ | علم بلاغت | علم منطق | علم نحو | مباحث الفاظ
جعبه ابزار