اسماء مشتق
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اسماء مشتقّ، در
منطق به اسمهایی اطلاق میگردد که که از یک ریشه گرفته شده باشند و مشاکلتی در معنی آنها وجود داشته باشد.
اسماء مشتقّ، اسمهایی هستند که از یک ریشه گرفته شده باشند و مشاکلتی در
معنی آنها وجود داشته باشد، مانند حاسد و محسود و حسود.
«و باشد که میان الفاظ مشاکلتی افتد و آن از دو نوع خالی نبود: یا مشاکلت لفظ تابع مشاکلت معنی بود، یا نبود. و اول را اسماء مشتقه خوانند، مانند ناصر و نصیر و منصور».
«و
اشتقاق را چهار شرط دیگر بباید: مناسبت لفظی و معنوی میان موضوع و مشتق، و مغایرت در هردو. و اسماء منسوبه چون عربی و عجمی نیز از این قبیل بود».
خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۱۵.