استجابت (دیدگاه امام خمینی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
امام خمینی معتقد است زمانی دعا به اجابت می‌رسد که از ظاهر به باطن سرایت کند و اگر دعایی به زبان، مطابق با زبان استعداد باشد و آنچه به زبان بگوید، برخلاف آنچه در حال و دل می‌خواهد نباشد، مستجاب می‌شود و اگر مستجاب نشد، یا از زبان
استعداد صادر نشده یا با نظام کلی عالم مخالفت و تعارض دارد گاهی نیز این امر به جهت نبود بعضی شرایط و اسباب دعاست.
خداوند در قرآن کریم وعده داده است دعای بندگان را اجابت می‌کند. در روایات موانعی برای استجابت دعا ذکر شده است که عبارت‌اند از:
۱- عمل نکردن به کتاب خدا
۲- شکر نکردن نعمات الهی
۳- مخالفت با سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)
۴- گناه کردن
۵- خوردن مال حرام.
امام خمینی معتقد است زمانی دعا به اجابت می‌رسد که از ظاهر به باطن سرایت کند و اگر دعایی به زبان، مطابق با زبان استعداد باشد و آنچه به زبان بگوید، برخلاف آنچه در حال و دل می‌خواهد نباشد، مستجاب می‌شود و اگر مستجاب نشد، یا از زبان
استعداد صادر نشده یا با نظام کلی عالم مخالفت و تعارض دارد گاهی نیز این امر به جهت نبود بعضی شرایط و اسباب دعاست.
امام خمینی تاثیر دعا را در افراد بیشتر از نماز می‌داند و معتقد است تکرار دعا برای نورانی شدن قلب ملکه شدن ذکر خداوند برای انسان و در نهایت، اتحاد ذاکر به ذکر است.
ایشان یکی از آثار تکرار دعا را گشوده شدن زبان قالب می‌داند تا قلب به همراه زبان ذاکر شود.
به باور ایشان دعاها انسان را از ظلمت‌کده دنیا بیرون می‌سازد و نفس را از سرگشتگی خارج می‌کند و شخص قوت روحی می‌یابد و سبک‌بار می‌شود همچنین دعا نقش مهمی در ساختن انسان‌ها و تربیت جامعه دارد و در حقیقت تمام خیرات و برکات از دعاست.
امام خمینی دعا را عبادتی می‌داند که با انقطاع از غیر و توجه به حق‌تعالی، انسان را از آتش عذاب نجات می‌دهد و قلب را نورانی می‌کند به اعتقاد ایشان مضمون برخی دعاها سبب ازخودبی‌خود شدن قلب عارف می‌شود. ازاین‌رو به اعتقاد ایشان
حضور قلب دعا و
طهارت قلب از جمله امور مورد استجابت دعا می‌باشند، زیرا با غفلت و نسیان قلب، هیچ فایده‌ای از ذکر و دعا نصیب بنده نمی‌شود و این‌گونه اعمال در روح او تاثیری نخواهد داشت.
•
دانشنامه امام خمینی ، تهران،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ، ۱۴۰۰ شمسی.
