شیخ احمداهتمام رهنانی، عالم فاضل، ادیب محقّق در قریه رهنانِ ماربین اصفهان که اکنون محلّه‌ای از محلاّت اصفهان است؛ متولّد شد، و در اصفهان نزد جمعی از علماء بزرگوار، همچون آقا سیّدمحمّد نجف‌آبادی، سیّدعلی مجتهد نجف‌آبادی، حاج میرزا رضا کلباسی تحصیل نمود. در کنار آن، در مدارس جدید نیز تحصیل نمود. وی گاهی شعر نیز می‌سرود. صاحب عنوان در ذی‌حجّه الحرام ۱۳۸۷ق وفات یافت، و در تکیه زرگرها واقع در تخت فولاد مدفون شد. این بیت از او است: "مژده‌ای دل که شب هجر سر آمد به وصال یار•••بی‌پرده به کف ساغر می‌مالامال".
[۱]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۲۸.
[۲]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۲۸.
وی تالیفاتی نیز داشته است که از آن جمله است: ۱. حاشیه بر اصولآیتاللّه نجفی؛ ۲. رساله در قاعده لاضرر؛ ۳. دوره فقه استدلالی در بیست و شش جلد؛ ۴. رساله در منجزات مریض؛ ۵. فلسفه احکام.
